Leren in liefde te leven

Persoonlijke ontwikkeling staat nooit stil, van kind af aan gaat de mens het leven aan. Vroeger was dat vechten om te overleven, maar voor ons westerlingen is dan niet meer op die manier aan de orde. Het vechten tegen bedreigende dieren is meer geworden tot gevechten met de beperkingen in het zelf. Geen mens is volmaakt, maar iedereen wil altijd alles graag perfect doen of dit tenminste leren. Op zich is deze ambitie prima, het maakt de mens sterk om te doen wat gedaan moet worden in zijn leven. Maar om zelf in die kracht vrolijk en zuiver te blijven is een hele klus, pas als er iets verkeerd gaat kan die balans worden opgemaakt. Wat vergeten is, achteraf belangrijker was en niet goed gedaan is, met het nog veel aanwezige calvinistische schuldbesef een niet waardig mens te zijn, valt het leven dan vaak zwaar. Depressies liggen op de loer om het allemaal maar zinloos te vinden en het zicht op een zinvol leven met beperkingen lijkt geen uitdaging meer.

Dan is het hoog tijd om te leren wat leven in liefde is en hoe dit gestalte kan krijgen. Te durven kijken naar de aanwezige beperkingen in zachtheid, als een kind te accepteren dat vallen pijn kan doen. Het eigen innerlijk onder de loep nemen kan alleen los van de drukte van het dagelijks leven, niet boven op een berg door navelstaren, maar in rust bezinnen op het eigen ik. Deze bezinningsmomenten hoeven niet lang te zijn, het is als elke dag een draadje, leren niet meer bang zijn voor wat er uit de beerput van het leven naar boven komt. Hiervoor is met liefde leren kijken een eerste vereiste, afkeuring van wat er gebeurd is lost niets op. Vormen om dit te leren zijn er genoeg, de eigen voorkeur mag er zijn om te gaan mediteren diep in het zelf, vormen van yoga te beoefenen, mantra’s te zingen of gewoon in de dagelijkse werkzaamheden een verstillende rust te vinden. Sporten heeft wel een ontspannende werking, maar zal snel tot prestaties leveren gaan leiden, zwemmen en wandelen zijn een prima middel om los te komen van dagelijkse beslommeringen en de mogelijkheden van het lichaam te ervaren. Vaak zal dit zich voordoen in onmogelijkheden, hiermee aan de slag te gaan is een uitdaging: hier dient zich ook de eerste vorm van begeleiding aan. Zelf is moeilijk te overzien waar het aan schort in het leven en hoe het anders kan zonder in valkuilen te blijven stappen.

Elk mens heeft zelf de middelen om zich te kunnen helen door zich van het lichaam bewust te zijn en met de gegevenheid van het eigen lichaam te leren omgaan. Een been wat niet wil of pijn doet vraagt de aandacht, dit negeren of forceren helpt niet echt om tot inzicht of verbetering te komen. Het eigen gedrag hoe het zover gekomen is, is moeilijk in eigenliefde vorm te geven: elk mens heeft immers geleerd zich niet aan te stellen en flink te zijn. Toch is hierbij letterlijk en figuurlijk stilstaan, een moment pas op de plaats te maken en de eigen wijsheid gebruiken wat wel en niet te doen de eerste stap ter verbetering. Als dit succes heeft kan er een innerlijke blijheid door dit eigen weten komen, als het niet lukt moet het misschien nog een keer worden gedaan. Een pilletje geeft een kortdurend effect, het eigen weten volgen kan de insteek zijn naar eigenwijsheid in de goede zin. Het leren vinden is voor elk individu een hele klus, doordat iedereen zijn eigen eigenaardigheden heeft en mag leven. Het leven en het eigen ik de ruimte geven om in vrijheid keuzes te maken, is al in liefde en respect naar het eigen ik te kijken. Het pad om tot werkelijke acceptatie en liefde voor alles en iedereen te komen, kan dan worden opgegaan. Leren weten of iets nodig is, of het waar is en of het gezegd of gedaan kan worden in liefde.